Teatr Powszechny w Łodzi

Budynek Teatru Powszechnego w Łodzi powstał w 1910 roku. Początkowo był siedzibą Ewangelickiego Stowarzyszenia Śpiewaczego Gesang Verein i korzystali z niego artyści niemieckich zespołów wokalnych i teatralnych. Po II wojnie światowej budynek przejęło miasto Łódź, które powierzyło stanowisko kierownika sceny Mieczysławowi Stawskiemu. W marcu 1945 r. zainaugurował w nim działalność teatr, od maja działający pod szyldem Teatr Powszechny. W 1957 r. budynek został przebudowany zgodnie z projektem warszawskiego architekta Andrzeja Strachockiego.  W latach dziewięćdziesiątych budynek poddawany był niewielkim remontom: odświeżona została widownia Dużej Sceny oraz jej zaplecze, a na początku lat dwutysięcznych nowego charakteru nabrało m.in. foyer oraz hol kasowy. Ważnym momentem w historii gmachu był rok 2010, kiedy ruszyła budowa Małej Sceny. Powstała ona ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013 i swoją działalność zainaugurowała w październiku 2012 roku.

W latach 2011/12 budynek poddany został termomodernizacji oraz wyposażony w rampę przyschodową, pozwalającą osobom niepełnosprawnym dostanie się na obie sceny Teatru, a w latach 2012/13 wymieniony został dach nad frontową część budynku oraz przebudowano klatki ewakuacyjne. Do dawnego budynku dobudowano także pomieszczenie magazynu wraz z rampą. Gmach budynku wyposażono w pętlę indukcyjną, która umożliwia poprawę jakości odbioru warstwy dźwiękowej spektakli osobom niedosłyszącym i korzystającym z aparatów słuchowych, a także w system TOTUPOINT, ułatwiający funkcjonowanie osobom niewidomym.

Teatr Powszechny w Łodzi jest jednym z dwóch (obok Starego Teatru w Krakowie) teatrów w Polsce, w którym wykorzystywana jest malowana kurtyna. Obraz olejny zatytułowany „Zdumiewająco nieprzemysłowy duch” ufundowany przez łódzką galerię „Atlas sztuki” ma wymiary 8x4 m. Jego autorem jest uznany artysta specjalizujący się w malarstwie wielkoformatowym – Piotr Naliwajko. Na płótnie namalował on panoramę dzisiejszego miasta, w której umieścił postaci alegoryczne.

We wrześniu 2011 roku na ścianie budynku sąsiadującego z gmachem Teatru gdański artysta M-City stworzył charakterystyczne dla sztuki ulicznej dzieło wykonane metodą malowania szablonowego.